Voornaamwoorden

Vervolgens wederkerige, aanwijzende, vragende en betrekkelijke voornaamwoorden:

– Wederkerige voornaamwoorden: elkaar(s), elkander (mekaar(s) (zie Taalunie) en mekander(s) (Vlaams)

– Aanwijzende voornaamwoorden: die, deze, dat, dit, zo’n, dezelfde, zulke en zelf

– Vragende voornaamwoorden: wie, wat, welke en wat voor (een)

– Betrekkelijke voornaamwoorden: die, dat, wie en wat

Opmerkingen:

Betrekkelijke voornaamwoorden verwijzen naar een voorafgaand zinsdeel: het antecedent.
Het antecedent staat altijd in dezelfde zin.
    Voorbeelden:
    De man die daar staat, is zijn vader.
    Het meisje aan wie ik het vroeg, zie ik niet meer.

Wat kan ook een zin als antecedent hebben: je kunt het dan vervangen door en dat:
Het feest gaat morgen niet door, wat me lelijk tegen valt. Het feest gaat morgen niet door en dat valt me lelijk tegen.
Wie en wat kunnen ook een ingesloten antecedent hebben: je kunt wie/wat dan vervangen door de man die/het ding dat: Wie dat zegt, geloof ik niet. – De man die dat zegt, geloof ik niet.

En als laatste onbepaalde voornaamwoorden: dat zijn woorden als men, (n)iemand, (n)iets, ieder(een), alles, elk, wat, enig(e), het een of ander.

Opmerkingen:

• Het kan lidwoord, persoonlijk vnw. of onbepaald vnw. zijn.
  het als lidwoord : hoort bij een zelfstandig naamwoord: het meisje
  het als pers. vnw. verwijst naar iets wat voorafgaat of volgt: Het lijkt me logisch dat hij dat doet.
  Het als onbepaald vnw. staat op zichzelf: Het vriest
• Het onbepaald vnw. wat kun je vervangen door iets of een beetje: Wil je wat voor mij doen? – Wit je iets voor mij doen?

Zie ook: verwijswoorden