Jonge dichters in de 21e eeuw

Link: eigen website

Maarten van der Graaff (1987) debuteerde in 2013 met de bundel ‘Vluchtautogedichten’. In 2014 krijgt hij voor deze bundel de C. Buddingh’-prijs. ‘Dood werk’, zijn tweede bundel, is in het voorjaar van 2015 verschenen. Hij publiceerde poëzie en proza in verschillende tijdschriften en is veel op de podia te vinden. Hij is redacteur en medeoprichter van het online literair tijdschrift Samplekanon.

Recensie ‘Het tegenovergestelde van een mens” NRC

Link: eigen website

Lieke Marsman (1990) debuteerde als dichter in Tirade. Op tirade.nu hield ze een blog bij, waarop ze werk van generatiegenoten vertaalde en becommentarieerde. 
Voor de bundel ‘Wat ik mijzelf graag voorhoud’ (2010) ontving Lieke de Lucy B. en C.W. van der Hoogtprijs, de Liegend Konijn Debuutprijs 2011 en de Buddingh’-prijs 2011. ‘De eerste letter’ is haar tweede bundel. In 2017 kwam haar prozadebuut ’Het tegenovergestelde van een mens’ uit bij Atlas Contact. Tevens verscheen een bundel van oude en nieuwe gedichten onder de titel ‘Man met hoed.
 In 2018 werd Lieke ernstig ziek. In ‘De volgende scan duurt vijf minuten’ schrijft ze hierover

.

Link: Interview de Volkskrant

Oerknal

’s Avonds zegt een natuurkundige op televisie
dat het ook mogelijk is dat het heelal op een dag
niet langer zal groeien, maar langzaam, sneller
dan het licht, ineen zal klappen. In dat geval
zouden er na ons nog triljoenen heelallen
kunnen ontstaan en hangen we nu slechts
onder aan een stamboom van universa. Stel je voor
dat je jezelf enkel voort kunt planten
door niet meer te bestaan.

’s Ochtends, wanneer ik bij de start
van een dag zie hoe ik opnieuw ben gaan
ademhalen, vergelijk ik dit heen en weer
gegooi van sterren met mijn op en neer
gaande borsten, met de antenne van
een radio, die je doelloos in en uit
kunt blijven schuiven en vervolgens,
vooralsnog mijn meest geslaagde poging,
met een zeeanemoon.

Lieke Marsman

Uit: Wat ik mijzelf graag voorhoud (2010)

Link: Wikipedia

Ellen Deckwitz (1982) is een van de meest opvallende jonge dichters uit deze eeuw. Ze was Nederlands Kampioen Poetry Slam in 2009 en won in 2012 met de bundel ‘De steen vreest mij’ de C. Buddingh’-prijs. Ze is regelmatig  te zien in programma’s als De Wereld Draait Door. In 2016 schreef Ellen ‘Olijven moet je leren lezen’, een cursus leren genieten van poëzie.

Link: eigen website

De Vlaamse dichteres Maud Vanhauwaert is tevens performer. Maud werd bijvoorbeeld finalist van het Wereldkampioenschap Poetry Slam in 2012. Met de voorstelling ‘Het is de moeite.’ gaat ze langs culturele centra in Vlaanderen. Zij zoekt naar speelse, theatrale vormen om poëzie aan een breder publiek te tonen. Voor haar tot nu toe verschenen bundels ‘Ik ben mogelijk’  (2011) en ‘Wij zijn evenwijdig’ (2014) ontving zij al verschillende prijzen.

Link: eigen website

Ester Naomi Perquin ( 1980) werkte jarenlang als gevangenisbewaarder om haar studie bij de schrijversvakschool te kunnen betalen. Haar werk in de gevangenis leidde tot de publicatie van haar bundel ‘Celinspecties’  (2012). Voor de publicatie van die bundel verschenen van haar al de bundels ‘Servetten halfstok’ (2007) en ‘Namens de ander‘ (2009).
Ze schrijft wekelijks radioverhalen voor VPRO’s de Avonden en columns voor de Groene Amsterdammer. Sinds 2015 presenteert ze op vrijdagavond het programma ‘Nooit meer slapen ‘op Radio I en in 2017 en 2018 was zij Dichter des Vaderlands.